Droevige mededeling

Erika was onze voorzitter. Ze stond aan de wieg van Big Band Oegstgeest en bestierde de band 35 jaar lang. Ze regelde alles en kende iedereen die relevant was voor het reilen en zeilen van de band. Klanten om optredens te regelen. Gemeenten en fondsen om de financiering rond te krijgen. Invallers om te zorgen dat alle plaatsen bezet waren, zodat we altijd door konden spelen. Nieuwe leden als er iemand was verhuisd of ander werk had (want een andere reden is er niet om bij ons weg te gaan). Ze zorgde voor nieuwe muziekstukken om het repertoire fris en fruitig te houden. En ze haalde dirigent Wouter Kluck naar de band.
Ze was niet klein te krijgen, ook niet als haar gezondheid barstjes vertoonde. Of ze nou met twee krukken liep of met één kruk. Of ze een beetje last van haar hart had of niet. Als ze zelf niet kon rijden was er altijd wel een bandlid dat haar ophaalde. Stipt als ze was stond ze dan met haar jas en haar spullen klaar achter de voordeur. Ook als je 10 minuten te vroeg was.
Toen ze vanwege een medische ingreep tijdelijk geen trompet mocht spelen, kwam ze gewoon naar de repetities. Ze bleef van alles regelen en kletste erop los. Want ook praten kon ze erg goed.
Totdat de kleine barstjes samen een grote barst werden. Een barst waar zelfs Erika niet tegen bestand was.
Enerzijds was het vreemd om gisteren te spelen. Anderzijds was het fijn om juist die dag samen te komen en bij gebrek aan woorden muziek te kunnen maken. Bij elk stuk dat we speelden dachten we aan haar. Toch was er één stuk dat de kroon spande: El alma de la banda – de soul van de band.
Want de ziel van de band, dat was ze. En dat blijft ze.
Lieve Erika, met die soul zullen we voortzetten wat jij 35 jaar geleden gestart bent. Wat gaan we je missen!